Qeni leh, se nuk kafshon dot!

                                       

            
          Siç thotë dhe populli ynë trim dhe liridashës “Qeni që leh s’të ha!” i përshtatet më së miri një lloj hibridi që qarkullon rëndom në vendin tonë. S’po e përshkruaj si “një lloj mashkulli” sepse nuk jam fort e bindur në janë të tillë!
Janë ekzaktësisht një lloj hibridi mes një të tredhuri, një të frustruari seksualisht, një të papërmbushuri seksualisht dhe një buçeje së cilës ia hipin shumë e në fund s’merr vesh se cilin këlysh e ka me kë.

Janë një lloj hibridi mes fantazive të shfrenuara të pornove të Hollywood-it dhe traditës së Sekretarëve të Partisë a Hetuesve komunistë. Janë hibridë pikërisht për faktin se edhe kur kanë vetë pasardhëse femra, kur kanë lindur prej një të tille, kur janë të martuar me një të tillë nuk munden kurrësesi, sado të mundohen, sforcohen, përpiqen a përpëliten të kenë një marrëdhënie normale me një femër.

Janë pikërisht të tillë individë, që kur i hasim çdo ditë në rrugë, urbanë, qendra tregtare a restorante, vetëm apo të shoqëruar na bëjnë të vrenjtim direkt vetullat e të ndjehemi të cënuara, të parespektuara!

Janë pikërisht këta hibridë të frikshëm, gjysmë sharlatanë për t’iu qarë hallin e gjysmë perversë kërcënues të cilët po e çojnë tatëpjetë marrëdhënien mashkull-femër, marrëdhënien njeri me njeri. Janë pikërisht këta që priren të gënjejnë, të lajkatojnë, të mohojnë madje jo pak herë të shpikin e të shantazhojnë pikërisht për të përmbushur mangësitë e tyre dhe janë pikërisht këta të cilët po shumohen duke sjellë në botë të tjerë “qënie” si ta. Që bartin ADN-në e tyre dhe mbi të gjitha, me shumë mundësi dhe hipokrizinë e tyre.
Sepse fjala bie, ç’vlera ka në një familje ku morali është i fundëm apo aspak i rëndësishëm? Në një familje le të themi prej 4 apo më shumë anëtarësh ku s’e merr vesh i pari të dytin, ku fëmijët mësohen t’i drejtohen me fjalë ofenduese prindërve (dhe kjo disa prindër i mallëngjen fare), kur shohin prindër të papërkushtuar, të paplotësuar mbi të gjitha të padashuruar ... me njëri-tjetrin?! Me ç’vlera rriten këto krijesa? Si do e trajtojnë shoq-shoqin nesër?

Ku janë ata burra namuzi që dikur në tavolina flisnin për të ardhmen e Shqipnis? Ku janë ata burra që diskutojnë për idetë? Ku janë ata burra që diskutojnë se ç’do bëjnë për një të ardhme më të mirë?
Në të kundërt shoh kafene me burra plot, duhma alkooli e shtullunga tymi cigaresh dhe buzë që përpëliten mbi histori të paqena, mbi një femër që kalon atypari apo “njërën” që njohin. Mbi femrat e suksesshme, mbi femrat që s’i arrijnë kurrë, mbi femrat që me seriozitet punojnë me ta ose për ta, mbi femrat, e të tjerëve ... dhe kjo është gjëja më e rëndomtë, më e trishtë e botës.
Kjo ndodh kudo, në çdo moment, tani që lexoni këtë shkrim një buçeburrë është duke përgojuar nderin e një femre që do donte ta kishte por në të vërtetë s’e ka patur kurrë... E rëndom këta rastisin të jenë shefat, drejtorët, politikanët, deputetët, pedagogët a njerëzit tanë të nderuar të "artit" ...
Ky fenomen nxjerr në pah dy të meta të mëdha të mentalitetit mashkullor në Shqipni. I pari nxjerr në pah mungesën e kulturës dhe respektit për femrën e cila është trajtuar, trajtohet dhe do vazhdojë të trajtohet si pronë. 
I dyti nxjerr në pah mentalitetin “bëj si them unë por mos bëj si bëj unë” që me fjalë të tjera do të thotë: "unë mundem të përgojoj, të shpif e të shkoj me sa femra të mundem, të tradhëtoj etj.etj. POR amaaa kur vjen puna tek vajzat e mia, motra ime dhe gruaja ime ato “janë të shenjta”..."
Ç’mut mentaliteti është ky ëë? Ç’lloj gomari e thotë këtë? Jo, i dashur burrë modern shqiptar i 2013-ës. JO! Në qoftë se ju bëni vërtetë apo me imagjinatë gjëra me femrat e “botës” (po i quaj kështu) atëherë duhet ta keni të qartë se e njëjta gjë do i ndodhë grave, vajzave dhe motrave të tua, ekzaktësisht e njëjta gjë!
Ndaj, gjëja me e qytetëruar që mund të bëni për veten dhe për brezat që do pasojnë, madje dhe me vetë djemtë tuaj do ishte t’i mësonit respektin ndaj femrës. Se si duhet t’i drejtohen asaj, si duhet ta duan atë dhe mbi të gjitha sesi NUK duhet trajtuar ajo. Dhe kjo, besomëni është një nga hapat më të rëndësishëm të një shoqërie të qytetëruar.

Milli B.